HISTORIA LIBRI II REGUM

CAPUT XVII: De morte Absalon Absalon autem collegit exercitum, et transivit Jordanem, et statuit Amasam super exercitum pro Joab

#II Reg XVII#II Reg. XVIII#II Reg. XIX

; hic erat filius Abigail, filiae Naas, id est Isai, sororis David, quem Josephus Abigeam vocat, et erat consobrinus Joab. Porro viri trans Jordanem, et maxime Berzellai Galaadites obtulerunt David cibaria multa nimis, et stratoria, et tapetia, et vasa fictilia. Porro David divisit populum, qui cum eo erat in tres partes, unam dedit Joab, secundam Abisai, tertiam Ethai Gethaeo, qui putatur fuisse filius Achis amici David. Cumque vellet egredi rex cum eis ad pugnam, dixerunt: Non ibis, te solum quaerunt, alios non curant. Cumque egrederentur cunei ad pugnam circiter septem millia, stabat David juxta portam, et dicebat: Servate mihi puerum Absalon. Et factum est praelium in die illa juxta saltum Ephraim, et fugit exercitus Absalon, caesis ex eo viginti millibus, et plures interfecerunt bestiae saltus quam gladius. Fugiensque Absalon super mulum, venit ad quercum condensam, et intercepto capiti ejus ramis, mulus pertransiit, eo suspenso. Quod cum quispiam nuntiasset Joab, ait ad eum: Quare non confodisti eum? Qui respondit: Non mitterem manum meam in filium regis, praesertim cum audierim eum dicentem: Servate mihi puerum Absalon. Infixitque Joab tres sagittas in corde Absalon. Quem adhuc palpitantem interfecerunt armigeri Joab, et projecerunt eum in foveam grandem, et comportaverunt super eum acervum lapidum, ut duplici morte periret tanquam facinorosus. Israel autem fugit in tabernacula sua. Porro Absalon adhuc vivens erexerat sibi titulum in Valle regia, quae duobus stadiis distat a Jerusalem in monumentum nominis sui, et erat nomen tituli: Manus Absalon. Hunc titulum quidam putant fuisse arcum triumphalem, in quo sculpta erat manus Absalon. Sed Josephus dicit statuam fuisse marmoream. Tunc ait Achimaas ad Joab. Curram, et annuntiabo regi. Qui respondit: Nolo te hodie nuntiare: Filius enim regis mortuus est. Et ait Joab ad Chusai: Vade et nuntia regi quae vidisti. Currens quoque Achimaas post eum per viam compendii, transivit eum. David autem sedebat inter duas portas, speculator, vero in fastigio portae exclamavit: Video hominem currentem solum. Et ait rex: Si solus est, bonus est nuntius. Et iterum ait speculator. Apparet mihi homo alter currens solus. Dicitque rex: Et iste bonus est nuntius. Et veniens Achimaas adoravit dicens: Benedictus Deus, qui conclusit homines levantes se contra regem. Et ait rex: Est ne pax puero Absalon? At ille noluit indicare. Chusai vero superveniens indicavit. Et contristatus rex ascendit coenaculum portae flens operto capite, et clamans: Fili mi Absalon, quis mihi tribuat, ut ego moriar pro te. Absalon fili mi, fili mi Absalon. Quod audiens populus timuit ingredi civitatem, et ingressus Joab ad regem dixit: Confudisti hodie vultus eorum, qui salvam fecerunt animam tuam. Diligis odientes te, et odio habes diligentes te. Procede, et alloquere servos tuos, alioquin nec unus remanebit tecum hac nocte, et erit hoc malum tibi super omnia, quae unquam passus es. Sedit ergo rex in porta lota facie, et venit ad eum omnis multitudo, et benigne locutus est eis.